Det er jo typisk! Når ein no fyrst har laga seg ein matblogg, so burde ein jo skriva litt i den. Og ha fine bilete. Alle matbloggar med respekt for seg sjølv har fine bilete av maten - både arbeidet in progress, og av den ferdige retten lagt opp på fat og pynta. Hvis maten ikkje er særleg fotogen skal ein sjølvsagt kommentera og forklara om kor fantastisk den smakte.
Men so har eg ikkje noko eige kamera. Og so er eg ikkje noko flink til å ta bilete med H sitt kamera. Og i verste fall, so er ikkje kameraet med når me lagar noko som burde forevigast i bloggen.
I dag, til dømes, kom me heim frå spaserturen i snøværet akkurat i tide til middag. Me hadde teke to laksefiletar frå frysen, og no låg dei klare til steiking på benken. Me måtte berre ha tilbehør fyrst.
- Polenta med feta! Sa eg.
- Heimelaga pasta! sa H.
Det var ikkje noko feta i kjøleskapet, so då vann han. Pasta, ja. Det har me jo aldri laga før, so det gjer me no medan eg er so svolten at eg har lyst å eta laksen rå. Det var det eg tenkte, men eg sa det ikkje. Eg tok eit knekkebrød i staden.
So tok H:
5,5 dl kveitemjøl. Det la han i ein haug på benken, og laga ei grop i mjølet.
I gropa knakk han:
4 egg (Anna Bergenstrøm sa 3, men egga våre var veldig små)saman med
1/4 ts salt og
2 ss olje
So tok han ei tresleiv og jobba litt og litt mjøl frå haugen og inn i egga. Etter ei stund, når det var veldig deigete sa han at dette aldri kom til å gå bra, so han hadde i 1 ss vatn. Og so elta han. Etter 5 minutt tok eg over. H trudde framleis ikkje det kom til å gå bra, men etter at eg hadde elta i 5-10 minutt var deigen gul og fin, elastisk og mjuk og hadde i seg alt mjølet. Så elta H i 5 minutt til.
Etterpå skulle deigen kvila 1 time.
KJevla tynt, rulla samn, skar opp. Tørka over stolrygg, kokte i 4,5 minutt. Perfekt laks. Selleri, gulrot og lauk med basilikum, salt peppar og smør var digg. Pastaen var deilig til. FLAKS!
