Denne fisken har lugge vakuumpakka inst i det kaldaste skapet sidan før jul. Det er ein varmrøykt sik frå Femundfisk som var ein del av den fabelaktige matpakka Henningen fekk i julepresang frå jobben. Heil, tradisjonsrik, rett og slett flott.
Me har ikkje snakka so mykje om den fisken før, og no skal eg koma med ein innrømmelse som eignentleg er litt flau: Eg var litt redd for den fiske. Eg trudde nok den kom til å vere god, men eg grua meg litt til å ta den fram. Kanskje kom til å vere litt tiltak å reinse den. Kanskje er den ram og tilvenningskrevjande som rakfisk? Kanskje kryr den av mjuke små bein, som nubbesild? Alle desse tinga er sider av fisk som gjer meg litt feig. Fiskefeig.
La oss sjå litt meir på han:
Lekkert dandert på serveringsfat, med rå lauk og lekker kålrabistappe. Alt var klart då eg kom heim frå trening, og eg var skrubbsvolten.
Vakuumpakka var opna.
Det var ingen veg tilbake.
Eg tok kniven fatt, og byrja å reinse av skinnet. Skjela var intakt, og skalet viste seg å gå lett av i store, stive flak. Under openberra fiskekjøtet seg, med kvit og rosa farge som minna om rakfisk men med fast kjøt. Den var rett og slett fastare i fisken (hø, hø).
Og smaken? Nydeleg! Ikkje for salt, ikkje for røykt. Rett og slett ein mild og snill og nydeleg røykt fisk.
Kombinasjonen mellom den fine røyksmaken, den milde og deilige kålrabistappa og skarp rå lauk var rett og slett fabelaktig. Eg kunne nesten ikkje kontrollera superlativa.
Slik ein sik har eg vel aldri smaka før! For ein flott fisk!
So finn du ein heil, varmrøykt sik frå Femundfisk veit du kva du har å gjere.
